می بویم گیسوانت را... تا فرشته ها حسودی کنند.

شانه می زنم مو هایت را، تا حوری ها سرک بکشند از بهشت برای تماشا.

شعر می گویم برای تو، تا کلمات کیف کنند،

مست شوند...

بمیرند.... 

گاهی وقت ها دلم می خواهد بگویم: من رفتم؛ باهات قهرم، دیگه تموم! دیگه دوستت ندارم...

و چقدر دلم می خواهد بشنوم: کجا بچه ی لوس؟! غلط می کنی که میری... مگه دست خودته؟ رفتن به این راحتی نیست که....

اما... اما نمی دانم چه حکمتی است که آدم همیشه این جور وقت ها می شنود: به جهنم....